Geen echt zonder onecht
Geen recht zonder onrecht
Geen weg zonder omweg
Geen heg zonder steg
Geen macht zonder onmacht
Geen zacht zonder onzacht
Geen wacht zonder acht
Geen dag zonder lach
Geen munt zonder kop
Geen strop zonder Job
Geen fles zonder dop
Geen kip zonder kop
Geen dat zonder dit
Geen winter zonder wit
Geen paard zonder bit
Geen pop zonder hit
Geen onmin zonder min
Geen gang zonder in
Geen onzin zonder zin
Geen Wilhelmus zonder Wim
Geen harmonie zonder akkoord
Geen koorddanser zonder koord
Geen dichter zonder woord
Geen en zonder zovoort
Geen kompasnaald zonder noord
Geen huis zonder haard
Geen piraat zonder baard
Geen kop zonder staart
Geen broek zonder hoest
Wim van den Hoonaard, Deventer, 16 januari 2021
Het staldeurtje kraakte
En wie lag op de tocht
Vader Jozef die waakte
Omdat hij vader zijn mocht
Wanhopig zocht hij timmerspullen
Maar zag ze over het hoofd
Maria had ze kunnen verhullen
Want stilte had hij haar beloofd
Hij werd snel verkouden
Maar dat deerde hem niet
Hij was zo gaan houden
Van zijn zoon en zijn griet
Het deurtje bleef open
Het kon niet meer dicht
Dat maakte het in- en uitlopen
Van minder gewicht
Dus de ezel en de os
En de herders uit de velden
Waren in ieder geval verlost
Van een dichte deur die kwelde
Wim van den Hoonaard, 16 jan. 2020
Als kind moesten we onze knuffel loslaten,
het was ons houvast in ’t geheim,
en om anderen om één liefde te haten
daarvoor willen we toch op de wereld niet zijn?
We willen er uit, niet slechts voor beschuit,
gedreven door ‘honger naar huid’,
een huisdier blijkt vaak niet genoeg
en ook niet de drank in de kroeg
Misschien heb ik het verkeerd begrepen
maar ik zeg je alvast ietwat benepen
als er ook een leven is na de dood
dan geef ik mij ook daar weer bloot
Maar vooralsnog lijkt het me ‘pet’
om naar bed te gaan met een skelet
en wat dacht je van een knuffelmuur,
bij gebrek aan beter, is die ook te huur?
Wim van den Hoonaard,
Deventer, zondag 13 december 2020.
er is de laatste tijd helaas
wel erg veel wild geraas
kunt u dat niet eens stoppen,
o Vrijgevigste der bisschoppen
makkers die hun mening uiten
gaan hun boekje vaak te buiten
waardoor onbegrip lijkt te stuiten
op weer een fanatiek relaas
luisteren vindt dan vaak niet plaats
misschien kunt u ze samen doen besluiten:
meerstemmig een nieuw liedje fluiten
Wim van den Hoonaard,
Deventer, 13 november 2020
geluiden in de straat
zeggen hoe het met je gaat
in reinheid, rust weet regel-maat
wanneer het klokje slaat
vaak heb je dikke pret
meestal moet je vroeg naar bed
waaronder soms een krokodil
met een kikker in je bil
maar dat alleen op één april
alles lijkt ook nog zo groot
leven ligt ver voor op dood
geritsel buiten doet de wind
dat went nog wel m’n kind
Wim van den Hoonaard,
Deventer, 8 november 2020
Dagplukkers aller tijden, dat zijn toch de kinderen…
In hun spel en fantasie laten zij zich niet snel hinderen
(liedje):
Het sneeuwt het sneeuwt het sneeuwt hoera!
Het sneeuwt het sneeuwt het sneeuwt!
Het sneeuwt het sneeuwt het sneeuwt hoera!
Het sneeuwt het sneeuwt het sneeuwt!
Ik heb een slee wie gaat er mee
We glijden lekker naar benee
Het sneeuwt het sneeuwt het sneeuwt hoera!
Het sneeuwt het sneeuwt het sneeuwt!
Ik heb een slee kom met me mee
Voordat het smelt, holadiejee!
Het sneeuwt het sneeuwt het sneeuwt hoera!
Het sneeuwt het sneeuwt het sneeuwt!
Wim van den Hoonaard, oktober 2020
(titel uit: As Tears Go By – The Rolling Stones)
(uit mijn brief aan koning Arthur Rimbaud)
‘Ik denk dus ik ben’,
maar andermens gedachten
zijn gelijk aan mij?
(haiku)
Bestaat een zwerfkei?
Bestaat een boom?
Bestaat het papier
waarop ik schrijf?
Ik ben geen god
maar een zwerver
in mijn gedachten
Wie is ziende blind
en andersom?
Vanzelfsprekend. Dat is
het plots gefloepte woord
dat vanuit mijn gedachten
tevoorschijn komt net als
bij de ander, behept met
een zelfde soort van ziel
en waarschijnlijk
(maar hou me ten goede)
niet bij toeval de behoefte
voelend iets achter te laten
(voor wie?) wat nog niet
in die vorm heeft bestaan
(maar je weet maar nooit).
En een schip hoeft toch niet
dronken te zijn om een
gedachtenwereld
binnen te varen?
Moet ook de geest
vertroebeld (i.p.v. vertroeteld)
worden?
Elk mysterie heeft recht op
diens eigen vragen.
(en wie ben ik dat ik
dit – postuum – nog durf
te vragen?)
En nu heb ik dorst gekregen
daar kunnen mijn
gedachten niet tegen…
Santé!
Wim van den Hoonaard,
Ik verzamelde gedichten.
In liefde bloeiende gleed mijn blik
langs de ruggen van de bundels.
In stilte zocht ik naar goud
en Deventer. Even werd mijn uitzicht
belemmerd (of geïnspireerd?) door
een zandkorrel. Maar geluk is gevaarlijk
merkte ik. Want net toen ik Haikoot
terug wilde zeggen kwam zo’n
nieuwsmedium hopla! de Hel
de kamer in sturen. En heeft menigeen
zich daar niet op verkeken,
dat de Hel pas na de dood een
goddelijke komedie zal zijn gebleken?
Parlando (bij wijze van spreken).
Gedichte gedachten.
Uit schuim en as verschijnt nu nog steeds
het woordkroos in Deventer diversen,
omgevormd door dorstige dichters
bij de IJssel in hun reservetijd.
In kleurig krijt.
(en wat behalve dorst ook overblijft
is nog een restje spijt
dat deze stapel nog niet heeft geleid
tot meerdere bundels van dichters
en dichteressen die ik benijd).
(Verzamelde gedichten-div., In liefde bloeyende-G. Komrij, In Stilte-A. Gentjens, Goud en Deventer-MinkKoot 40 jaar, Uitzicht met zandkorrel-W. Szymborska, Geluk is gevaarlijk-R. Kopland, 575 Haikoots-K. van Kooten, 111 Hopla’s-J. Herzberg, Mijn komedie: Hel-Dante, Parlando-E. du Perron, Gedichte gedachten-J. Terlouw, Schuim en as-J.J. Slauerhoff, Woordkroos-H. Posthumus Meyjes, Deventer diversen-A. Bronswijk, Dorst is alles wat men overhoudt-Deventer Dichterscafé, Dichter bij de IJssel-IJsselbiënnale 2017, Leven in reservetijd-C. Leliveld, Kleurig krijt-J. van Laar).
Wim van den Hoonaard
