Oneindig traag door laagland gaan
met elk ogenblik als metgezel
het verdwijnpunt dat verschuift
waardoor elk begin wordt weggewuifd
dankbaarheid voor een helpende hand
een overlijdensadvertentie in een krant
een weggewaaide mandala getekend in het zand
de tijd wint met afstand
Wim van den Hoonaard, januari 2023
IJsselloop
Een Deventer deelnemer aan de IJsselloop
werd aan een blind klasgenootje vastgeknoopt
zijn doel was de meet
als zij ook meedeed
zo ziet u : er is nog hoop
(n.a.v. verhaal in De Stentor, voorjaar 2022)
Zelfbeeld
Een rups op de Gorsselse heide
gedroeg zich veel te bescheiden
haar beeld van zichzelf
dat was maar de helft
totdat zij haar vleugels kon spreiden
Eend/tje
Een eendje zwom eens naar Den Nul
zich wegcijferen vond -ie maar flauwekul
hij gaf zijn nieuwe bestaan
een tien als een zwaan
en gaf het sprookje een krul
Leefwereld
Een oude-van-dagen in Eefde
vond dat-ie zo weinig beleefde
opeens klonk een gil
en toen was het stil,
de wereldvrede waar hij naar streefde
Wim van den Hoonaard, december 2022
In den beginne
was er de nacht
en werd het mededogend licht tot ons gebracht
later gaven helderzienden
ons het menselijk lot dat wij verdienden
Voltaires voltage met de Verlichting
schiep wel een zeker verplichting
De buitenkant der bouwsels aan de duisternis ontrukken,
zou dat met onze onderbelichte binnenkant ook lukken?
O laat de nacht de nacht en de dag de dag weer zijn
Vooral voor denkers en dichters………..Rijs en schijn!
Wim van den Hoonaard, 25 november 2022
Je hoeft geen koningin of godin te zijn
of een recordhoudster op de finishlijn
een denker of dichter van het moederland
vaak in het nieuws en in de krant
een manager met officiële macht
of een verzetsvrouw vooraf niet verwacht
geen vrouw als eerste violiste
of solitaire topsoliste
jij won toch ook menig gevecht
en hebt veel hobbels zelf geslecht
Wim van den Hoonaard, donderdagmiddag 8 september 2022
Ik kom graag op verhaal
als de dorst naar boven welt
En laaf mij aan ons soort van taal
zolang jij maar vertelt
Als ik zelf weer eens dorst
aandacht te vragen bij wie luistert
Dan voel ik kloppen in mijn borst,
hoop niet te tasten in het duister
Schulpbehoevend ben ik geregeld
Maar mijn deur is niet verzegeld
Wanneer kom je op bezoek
Of zit je liever met een boek… in een hoek
Denkend aan drinken wil ik dorstlessen,
Gelokt door de geestesgesteldheid in goedgevulde flessen
Wim van den Hoonaard, 23-06-2022
Aan het einde van de tunnel licht
naarmate de tijd het zwaarder wegen
sinds een ontmoeting op hoop van zegen
Aan een toevalstreffer toegedicht
Aantrekkingskracht kan niet zonder zwaartekracht
net zomin als vreugde zich soms vermengt met pijn
kan de laatste de eerste zijn
niet zelden onverwacht
Wim van den Hoonaard, 29 mei 2022
