10 jaar Deventer Dichterscafé
(op de wijs van “Happy Together” door The Turtles)
Er gaat geen dag voorbij dat ik niet denk
hoe wij meerstemmig zij aan zij steeds dichterbij
ons kunstje doen zo frank en vrij, de dorst voorbijj
in “Coffee Together”…
Nomadenvolk staat nooit vooraan
zo zal de poëzie blijven ontstaan
en voert de dorst de dichters aan
in “Coffee Together”…
Zonder blikken en blozen zal t verpozen wel gaan,
gedichten als excuus om in de spotlight te staan
Denk ik aan hier en nu, aan jou en mij,
dan is de tijd met taalgevoel een tijdverblijf,
de woorden gaan hier eigenwijs met ons op reis
in “Coffee Together”…
Zonder blikken en blozen zal ’t verpozen wel gaan,
gedichten als excuus om in de spotlight te staan
Iedereen met dorst heeft hier een streepje voor,
drempelvrees dat is bij ons niet nodig hoor!
In “Coffee Together”…
In “Coffee Together”…
Wij willen nu verder…
Zijn wij onze herder?
Wim van den Hoonaard, 11 april 2021
Geen echt zonder onecht
Geen recht zonder onrecht
Geen weg zonder omweg
Geen heg zonder steg
Geen macht zonder onmacht
Geen zacht zonder onzacht
Geen wacht zonder acht
Geen dag zonder lach
Geen munt zonder kop
Geen strop zonder Job
Geen fles zonder dop
Geen kip zonder kop
Geen dat zonder dit
Geen winter zonder wit
Geen paard zonder bit
Geen pop zonder hit
Geen onmin zonder min
Geen gang zonder in
Geen onzin zonder zin
Geen Wilhelmus zonder Wim
Geen harmonie zonder akkoord
Geen koorddanser zonder koord
Geen dichter zonder woord
Geen en zonder zovoort
Geen kompasnaald zonder noord
Geen huis zonder haard
Geen piraat zonder baard
Geen kop zonder staart
Geen broek zonder hoest
Wim van den Hoonaard, Deventer, 16 januari 2021
Het staldeurtje kraakte
En wie lag op de tocht
Vader Jozef die waakte
Omdat hij vader zijn mocht
Wanhopig zocht hij timmerspullen
Maar zag ze over het hoofd
Maria had ze kunnen verhullen
Want stilte had hij haar beloofd
Hij werd snel verkouden
Maar dat deerde hem niet
Hij was zo gaan houden
Van zijn zoon en zijn griet
Het deurtje bleef open
Het kon niet meer dicht
Dat maakte het in- en uitlopen
Van minder gewicht
Dus de ezel en de os
En de herders uit de velden
Waren in ieder geval verlost
Van een dichte deur die kwelde
Wim van den Hoonaard, 16 jan. 2020
Als kind moesten we onze knuffel loslaten,
het was ons houvast in ’t geheim,
en om anderen om één liefde te haten
daarvoor willen we toch op de wereld niet zijn?
We willen er uit, niet slechts voor beschuit,
gedreven door ‘honger naar huid’,
een huisdier blijkt vaak niet genoeg
en ook niet de drank in de kroeg
Misschien heb ik het verkeerd begrepen
maar ik zeg je alvast ietwat benepen
als er ook een leven is na de dood
dan geef ik mij ook daar weer bloot
Maar vooralsnog lijkt het me ‘pet’
om naar bed te gaan met een skelet
en wat dacht je van een knuffelmuur,
bij gebrek aan beter, is die ook te huur?
Wim van den Hoonaard,
Deventer, zondag 13 december 2020.
er is de laatste tijd helaas
wel erg veel wild geraas
kunt u dat niet eens stoppen,
o Vrijgevigste der bisschoppen
makkers die hun mening uiten
gaan hun boekje vaak te buiten
waardoor onbegrip lijkt te stuiten
op weer een fanatiek relaas
luisteren vindt dan vaak niet plaats
misschien kunt u ze samen doen besluiten:
meerstemmig een nieuw liedje fluiten
Wim van den Hoonaard,
Deventer, 13 november 2020
geluiden in de straat
zeggen hoe het met je gaat
in reinheid, rust weet regel-maat
wanneer het klokje slaat
vaak heb je dikke pret
meestal moet je vroeg naar bed
waaronder soms een krokodil
met een kikker in je bil
maar dat alleen op één april
alles lijkt ook nog zo groot
leven ligt ver voor op dood
geritsel buiten doet de wind
dat went nog wel m’n kind
Wim van den Hoonaard,
Deventer, 8 november 2020
