De vonk sloeg over en een vlinder dronk.
Voel mij een vlinder. Staand op de Brink,
al zwevend en mijn lijf voelt flink,
het is de muze in mij. Die langzaam zacht klonk
met klanken van de maand augustus, rond mij,
fladderend proef ik de betoverende drank –
naar buiten wil ik schreeuwen, heb Dank –
maar binnen sta ik wachtend, in een lange rij.
Er is een fonkelend vleugje. Het is mijn ziel,
zij komt langzaam stil naar boven drijven.
Kijkend turend over de verte heen, zie ik het wiel,
het is vliegensvlug vonken aan het rijgen.
Mijn geest raakte buiten zinnen, en ik viel.
Sprankjes hoop en besef laat mij stilzwijgen.