In die tijd is me vlijt gegeven.
Essentiele behoeften roerden zich,
ontdekken en scheidende wegen.

Al schrijvende opende een bloem.
Groeiende in kracht, ontvouwde
vloeiend naar woordenpracht.

Processen van ontluistering.
Fluisterende stemmen,
tonen diepten en intrinsieke rust.

Rondziende naar convalescentie.
Dwarrelen de letters beloftes na.
Spoelend groeien zij naar wasdom.

Zonder oordeel, zonder smet.
Geketende handen raken verlost.
Oplichtend is de rijpheid, zij wordt
omgeven door nieuw besef.

Violet Asseruit Mane 2021