De bel, ik doe open, ‘k zie niemand.
Ik zie slechts een grote homp vet,
De boterberg blubbert en iemand,
wurmt zich naar binnen. ’t Ging net.

‘Ach, laat die zak frieten maar buiten,
kweek niet een nog dikkere laag.
Voor dertien-en-‘n-half duizend duiten
verklein ik vandaag nog uw maag.’

Toen heb ik hem opengesneden,
de slokdarm voorzien van een ring.
Het slachtoffer was dik tevreden.
Ik ook met mijn zak vol ping-ping.

De bel gaat. ‘Wie bent u?’ ”k Was niemand.
Ik was depressief, moddervet.
U hielp mij, nu ben ik weer iemand,
als mens op de kaart gezet.’

Tooske Hinloopen, juli 2023