Een slagwerker uit Diepenveen
sloeg laatst door zijn paukenvel heen
De pauk klonk wat vals
en tijdens een wals
Viel hij droef in drie kwarten uiteen.
De eerste fluitiste uit Gent
werd door de harpiste gejend
De rest van ’t orkest
vond ’t wel best, dat gepest,
maar de fluit werd een slaginstrument.
Een smartlappenzanger uit Gein
Die zong per abuis in c-klein
De man schrok zich dood,
het moest in C-Groot.
‘Te laat dus,’ zei Magere Hein.
Een vallende popster uit Kent
Kreeg onlangs ontslag van zijn band.
Zijn krakende strot
kreeg een meezingverbod
Evident had de vent geen talent.
Tooske Hinloopen, december 2022
In het donker op de fiets
reed ik huiswaarts. Bijna niets
kon ik zien, m’n lamp was stuk.
‘k Navigeerd’ op goed geluk.
Verderop zag ik die vent
veel te laat. ’t Was een agent.
‘Dame, u rijdt zonder licht.’
Barse stem en boos gezicht.
Toen hij vroeg naar m’n ID
pakte ik de pepperspray
en in antwoord op z’n vraag
gaf ik hem de volle laag.
Hij was even van de kaart
maar m’n klus was niet geklaard.
‘k Sloeg hem stevig buiten westen.
‘Shit, nu zit ik in de nesten.’
Even lag de arme stakker
op de grond, maar werd weer wakker,
pakt’ z’n wapen en hij schoot
mis! Toen sloeg ik hem maar dood.
In het donker op de fiets
sjeesd’ ik huiswaarts. Je zag niets
van wat ik had aangericht.
‘k Reed nog altijd zonder licht.
In mijn kielzog steeds die geest
‘Shit, nu ben ik er geweest.
‘Op de vlucht voor dit fantoom.
Is dit echt, of maar een droom?
Tooske Hinloopen, november 2022
Een blonde barbier met een krullebolhoofd
was bang dat zijn weelderig haar werd geroofd.
Die coupe was voor hem zijn lijfsbehoud,
de lokken bestonden uit zuiver goud.
De arme barbier had geen cent op de bank
maar had wel behoefte aan brood op de plank.
De enige truc om bankroet te ontlopen
was ’t kostbaar coiffure van zijn kop te verkopen.
Hij knipte zich kaal zonder enig scrupule,
verpakte zijn vacht in een zakje van tule.
De weegschaal stond klaar in de klein’ vestibule,
daar woog hij zijn haar op die trouwe bascule.
De kale barbier, op zijn dooie gemak,
verstopte zijn goudmijntje diep in zijn zak
en kuierde argeloos, blij naar de stad.
Pas op, man! Een rover! Zijn schat werd gejat.
De bloothoofdbarbier, nu beroofd van zijn goud,
had geld noch te eten; hij had het wel koud.
Toen na deze kaalslag nieuw haar was ontstaan,
begon dit verhaal weer van voren af aan.
Tooske Hinloopen, oktober 2022
A picture of pleasure,
of joy
and delight.
An image, a treasure,
the colours
once bright.
There was no tomorrow
’t Was just
You and me
No worry, no sorrow
The future
seemed free.
We met, but we parted.
Countless tears
I did weep
Kept longing, warmhearted
for love,
love so deep.
Is love just a word?
Am I longing
in vain?
The colours got blurred
like a gouache
in the rain.
Tooske Hinloopen, 27 april 2022
