Ballade des Dames du Temps Jadis
Dictes-moy où, n’en quel pays,
Est Flora la belle Rommaine,
Archipiades, ne Thaïs,
Qui fut sa cousine germaine,
Echo, parlant quant bruyt on maine
Dessus riviere ou sur estan,
Qui beaulté ot trop plus qu’humaine.
Mais ou sont les neiges d’antan ?
Où est la tres sage Helloïs,
Pour qui chastré fut et puis moyne
Pierre Esbaillart a Saint-Denis?
Pour son amour ot ceste essoyne.
Semblablement, où est la royne
Qui commanda que Buridan
Fust geté en ung sac en Saine?
Mais ou sont les neiges d’antan?
La royne Blanche comme un lis
Qui chantoit à voix de seraine,
Berthe au grand pié, Bietris, Alis,
Haremburgis qui tint le Maine,
Et Jehanne, la bonne Lorraine
Qu’Englois brulerent a Rouan;
Ou sont-ilz, ou, Vierge souvraine?
Mais ou sont les neiges d’antan?
Prince, n’enquerez de semaine
Ou elles sont, ne de cest an,
Qu’a ce reffrain ne vous remaine;
Mais ou sont les neiges d’antan ?
François Villon
Ballade Van De Dames Uit Vroeger Tijden
Zeg mij: waar, in welk ver domein
Is Flora, die schoon van gezicht was;
Archipiades, rank en fijn
En Thais, die haar volle nicht was
Nimf Echo die tot zang verplicht was
Als men haar riep langs stroom of meer
En die goddelijk slank en licht was
En waar is de sneeuw van weleer
Heloise, ach waar is zij
Die zo schoon was en veel verstand had
Abelard trok de monnikspij
Voor haar aan, toen men hem ontmand had
En de Vorstin die een galant had
Buridan, die zij zonder meer
In de Seine wierp als een landrat
En waar is de sneeuw van weleer
Vorstin Blanche, die blank als ijs
Met haar stem menig man bekoord heeft;
Berthas, Alice en Beatrijs;
Arembourg voor wie ’t Maine-oord beeft;
En Jeanne die men wreed gesmoord heeft
Ginds in Rouaan, bij ’t Britse heir
Maagd, weet Gij waar elk hunner voortleeft
En waar is de sneeuw van weleer
Oh Prins, verklaar mij waar hun woon is
Want anders zing ik keer op keer
Deze keerzang die droef van toon is
Ach, waar is de sneeuw van weleer
Ernst van Altena