Door mijn nieuwe bril
bekijk ik aandachtig
mijn zelfportret
in spiegelbeeld.

Haarscherp zie ik twee
hulpbehoevende oren,
nog altijd tuk op
ongehoorde zaken.

Ik zie twee vragende
ogen die zonder bril
te kampen hebben met
sluipend gezichtsverlies.

Ook zie ik diepe bijna
symmetrische groeven als
tweevoudige verbinding van
neusvleugel en mondhoek.

Op beide wangen zie ik
sporen van de meimaand,
die januari in mijn hart
verborgen houden.

Door mijn nieuwe bril
zie ik wat ongezien
had moeten blijven
maar toch gezien wordt.

Was nou maar niet naar
Specsavers gegaan.

Tinus Derks