Ook ik ben in het midden mijner dagen
verdwaald geraakt, bekende eens een
hooggeëerde dichteres
over de tijd die zij verwachtte.

Ik – een ruime cyclus later – mocht
in het midden van mijn dagen
mij voegen bij hen die – na
eeuwenlang te zijn geknot als eiken
door hen die zich meester
van de aardkloot waanden –
uitgroeiden tot hun ware kracht.

Geen dwalen meer.
In plaats daarvan
rechtuit afgaan op
dat wat moet gedaan.

Nee, vroeger was geen liedje van verlangen
zoals de verteller het zo gaarne schetst.

Vroeger is een à Dieu…
Nadat de laatste letter
van mijn lippen is gevallen…
Voorbij.

Vroeger behoort hen die altijd
al op hoge stoepen staande
zich verheffen en het verleden
uitrekken
tot die eindeloze draad:
een hartverscheurend
liedje-van-verlangen
is uit.

Sieth Delhaas, juni 2023