Vandaag kocht ik een reepje schone aarde.
Het was tijd geworden in te zien dat na
to be or not to be meer rest van waarde:
waar blijft mijn tent wanneer ik buiten been besta?

Vertrouwd met eindigheid en vragen als wat
te doen met eens mijn stoffelijke rest,
die, gedurende mijn aardse zijn, bezat
die kwaliteit om als maatje-op-haar-best

samen te leven met mijn idealen.
We leerden ons steeds inniger verstaan.
Wanneer ik haar verlaat, haar moet laten gaan,
mag ik daarom ook straks haar weg bepalen:

opgaan in grondstof waarvan wij leefden,
ongemerkt rusten in duur betaalde vrede.

Sieth Delhaas
mei 2016