Ons heb je overvallen
jij beraadde je plan
ik hoorde je praten
hoe deed je dat
heb je niet eens af en toe
 – of zie ik het verkeerd –
aan mensen om je heen gedacht
invoelend zo als men je zag

je interviews beluisterd, keer op keer
niet alleen gehoord, ook gekeken:
het trekken van je mond
het verdwijnen van je lach

overdenkend eigen overwegingen
legde je hen jouw vragen voor
welke filosofen bieden troost
op wie kun je leunen in tijden van…

Je was slim
je kon zo, en public,
te rade gaan bij ter dood veroordeelden
hoe doe je het als hen
om drie uur ’s nachts
het is donker, het waait…
 – want ja, ik rationaliseer –
in het uur van de wolf…
        ~~~~
Niet genoemd werd hij
toen de poëzie acht uren lang
door de tuinen huppelde.

Het leven gaat door, zei de oude dichter.
Ik herlas hem in die dagen
las de tekens van onloochenbaar versagen

Sieth Delhaas
augustus 2016