‘Waar was God in die tijd?’
vroeg de interviewer.

Zij had natuurlijk
kunnen vragen: welke bedoel je ?

die van de christelijken of van de katholieken
die van de moslims of van de joden
die van de hindoes of van de oeigoeren
die van de boeddhisten of van de shoshones
die van de perzen of van de romeinen
die van de kerk
of van het internationale bedrijfsleven?

‘Onder mijn voeten…’

Sieth Delhaas, juli 2021

Kindergeluiden van over de camping
van onder de brug buigt stoïcijns
de rivier tussen grazige weiden
traag trillen de treinrails het spoor vooruit

onder het blauw zwieren meeuwen
bibberend op ragfijne voetjes talloze
papavers in de berm

kerkklokken klepelen godvruchtig in hemelse
wijdte
kevers besnuffelen ‘t gescheurde asfalt

Iedereen op eigen wijs

Sieth Delhaas
juni 2021

Kleinzieligheid, een woord dat zich
heeft groot gemaakt de laatste
vijftien manen
Het janken om gemiste knuffels

Nee, and’re dan de vilten monsters
die men al jaren stapelt op plekken
waar een mens werd neer geknuppeld

Het janken om gemiste glazen
bruin bruisend vocht
naast jankend geblèr over te
moeten binnen blijven

omdat een snugger monstertje
ons halfrond knus omhelsde en
ontmande.

En nu, na vijftien nieuwe manen
terug naar wat men noemt
het oud vertrouwd normaal?

Ik wil niet trug
naar wat die jankers wensen
ik wil gewoon een nieuwe start.

Wie redt ons?
Wie krijgt ons aan de praat?

Sieth Delhaas, mei 2021

Langzaam, zei mijn dochter,
valt die hele generatie om.
Ze bedoelt de mijne.

Gisteren, op mijn verjaardag,
mijn buurvrouw van
veertig jaren trug.

Vandaag mijn vriend
bij wie ik stage liep
in tachtig.

Terwijl zij stil en bleek
wachten op de dragers
oefen ik

been voor been wiebelend,
– elk dertig tellen –
mijn evenwicht bewaren,
om nog jaren mee te gaan.

Sieth Delhaas
mei 2021