(Egon Erwin Kisch, de ‘Razenden Reporter’,
Bericht anno 1948 van achter zijn stamtafel
in Praag, kort voor zijn dood)

Jedovna heet het hier, ofwel Vergifkroeg:
kuuroord vol kruidenbitter en Pilsener
waar ik genees, of niet, zoals die baron
tegenover mij, Hollander, vol hartzeer
om een schrijnende plek op zijn ver landgoed

waar het, onder wanhopig blauwe hemel,
te midden der adelskleuren van juweel,
al eeuwen geurt naar de taxus, venijnboom,
als een gifschip naar de overkant leidend
Elckerlyc die langs het verbodene schampt –

reeuws riekt het dan ook aan de overzijde,
waar een paard na negentien bruidsetmalen
barones Julia, bloem van het geslacht,
van haar hoge positie wierp en doodde,
1948, zegt de gedenksteen….

Vergif alom, waaraan wij sterven, of niet:
Edel dier of roofdier, wolf snuift aan ons lijf…

P.B. Kempe, augustus 2016