GRONDTEKST

(zeer vrij naar Nâzim Hikmet, 1902 – 1963 en Georges Perec, 1936 – 1982)

Ik en onze buurtkruidenier,
onze straat overstekend na twee koffie,
zijn anderen die steken anders over een andere straat
na twee wijn.

P.B. Kempe, augustus 2021

FRACTION

Le lointain est moins distant que le sol, le lit
mordant de l’air,
où tu t’arrêtes, comme une
herse, sur la terre rougeoyante.

Je reste au-dessus de l’herbe, dans l’air aveuglant.

Le sol fait sans cesse irruption vers nous
sans que je me m’éloigne
du jour.

André du Bouchet (1924 – 2001)
(vertaald uit het Frans door P.B. Kempe)

BREUK

Het verschiet is minder veraf dan de grond, het bijtend
bed van de lucht,
waar jij blijft staan, als een
eg, op de roodgloeiende aarde.

Ik blijf boven het gras, in de verblindende lucht.

De grond doet onophoudelijk inbreuk op ons,
zonder dat ik mij verwijder
van de dag.