Maar neem de landerijen weg en wat blijft er over?
Wat verloren is, wat onbereikbaar is geworden,
zoals het zicht vanuit het dorp, het gedicht op het dorp…

Zo zij het, als beschonkenen volgens dronkemansaard
En kreupelhoutbrein besluiten beklinken verward als
doornen, daarmee verslagen hart en knieën bekrassend:

alles verdwenen in wervelwind, in storm in wolken
die het stof van vernietigend scheppende voeten zijn.

P.B. Kempe, juli 2024