Nooit ben ik alleen,
er zijn immers woorden. (Jean Cocteau)

Hij doopt zijn stalen schrijfgerei
niet in de inkt doch in het leven,

sponst het bord zorgvuldig zwart,
plaatst de vulling zonder beven,
Kneedt zich een tablet van klei,
scherpt het oergeduldig krijt
En richt zijn griffel op het hart
van de onbeschreven tijd.

Pieter Bas Kempe (september 2011)