in het Rode Dorp

Er was er eens een dorp, van rode stenen
gemetseld met bekwame werkershand.
Er kwamen werkers wonen: pand voor pand
brachten zij heel wat kinders op de benen.

Ziek was het dorp in verste verte niet,
hoewel straatnamen op verpleging duidden:
blakend gezond waren de meeste luiden,
zongen uit rode borst hun morgenlied.

Nog altijd staat het metselvakwerk pal,
maar soms knaagt aan het steen de slopersmarter,
die rept van ‘ongeneselijk verval’…

Doch strijdbaar als een ware noodlotstarter
blijft fier de dwarse Dwarsstraat overeind
en is verrot, gammel noch ondermijnd!

Pieter Bas Kempe