150 jaar geleden werd een groot Amerikaans dichter geboren op 26 maart…

Once by the Pacific

The shattered water made a misty din.
Great waves looked over others coming in,
And thought of doing something to the shore
That water never did to land before.

The clouds were low and hairy in the skies,
Like locks blown forward in the gleam of eyes.
You could not tell, and yet it looked as if
The shore was lucky in being backed by cliff,

The cliff in being backed by continent;
It looked as if a night of dark intent
Was coming, and not only a night, an age.
Someone had better be prepared for rage.

There would be more than ocean water broken
Before God’s last PUT OUT THE LIGHT was spoken.

Robert Frost (1874 – 1953)
(vertaald uit het Engels door P.B. Kempe)

Eens, aan de Pacific

De waterscherven raasden ongewis.
Golf over grote golf besprong beslist
De kust, om daar eens boven op te slaan
Als water nooit met land nog had gedaan.

Laag trokken de behaarde wolken langs,
Zoals een lok die voor de ogen hangt.
Je wist het niet, maar ’t leek of door het lot
De kust gelukkig steunde op de rots,

De rots weer steunde op het continent;
Het leek alsof een nacht van dreigement
In aantocht was, en niet éen enk’le nacht.
Wees voorbereid, iets woedends wordt verwacht.

Er zou méer dan dit water zijn gebroken
Voordat Gods laatste LICHT UIT was gesproken.