Ter gelegenheid van de vijftigste overlijdensdag van de roemruchte Chileense dichter (23 september), en van Wereldvertalersdag (30 september)

Es la mañana llena de tempestad
en el corazón del verano.

Coma pañuelos blancos de adiós viajan las nubes,
el viento las sacude con sus viajeras manos.

Innumerable corazón del viento
latiendo sobre nuestro silencio enamorado.

Zumbando entre los árboles, orquestal y divino,
como una lengua llena de guerras y de cantos.

Viento que lleva en rápido robo la hojarasca
y desvía las flechas latientes de los pájaros.

Viento que la derriba en ola sin espuma
y sustancia sin peso, y fuegos inclinados.

Se rompe y se sumerge su volumen de besos
combatido en la puerta del viento del verano.

Pablo Neruda (1904 – 1973)

De morgenstond is vol van stormgetij
in het hart van de zomer.

Als witte zakdoekjes ten afscheid reizen de wolken,
de wind zwiert en schudt ze met reislustige handen.

Hart, buiten tijd en getal, van de wind,
kloppend boven onze verliefde stilte,

Bruisend tussen de bomen, goddelijk en orkestraal,
als een taal vol van oorlog en gezang;

Wind, met rasse hand ratsend het ritselend lover
en werpend uit koers de snorrende pijlen der vogels;

Wind, naar onderen stortend als golf zonder schuim,
als gewicht zonder gewicht, als nijgend laaiend vuur;

Brekend en zich verstrooiend als een kruik vol kussen,
geslingerd aan de poort van de zomerwind.

Pablo Neruda
(vertaald uit het Spaans door P.B. Kempe)