C’était un vieux pont chancelant
Sur les rives de ma rivière,
Il était tout couvert de lierre,
Et de jolis jeux de lumière
Embellissaient son bois branlant.

Il n’était pas splendide et beau
Mon joli petit pont rustique,
Il n’était pas bien artistique,
Mais quelque chose de mystique
Le faisait rayonner par l’eau.

Quelquefois un joli pinson
Venait se poser à son ombre,
Et des fauvettes en grand nombre
Venaient chanter sous son pénombre
En n’importe quelle saison.

Il devait avoir bien des ans
Ce joli pont aux reflets roses
Dont les douces teintes moroses
Faisaient songer à bien des choses
Tous les jours à tous les couchants.

Et j’aimai ce vieux pont branlant,
Je l’aimai d’un amour si tendre
Que toujours je voulais m’y rendre
Pour aller un instant m’étendre
À l’ombre de son bois dormant.

Un jour je fus bien malheureux,
J’étais venu vers ma rivière
Pour voir mon pont de lierre,
Et j’aperçus gisant à terre
De rares débris poussiéreux.

Et depuis on l’a rebâti
Mais ce n’est plus le pont que j’aime,
Ce ne sera jamais le même,
Et cherchant un débris suprême
J’ai pleuré mon ancien ami…

Souvenir d’un ami
Antoine de Saint-Exupéry

Mijn mooie brug

Het was een oude brug van hout.
Begroeid met woekerende planten
Verbond hij beide oeverkanten.
Een lichtspel speelde door zijn spanten,
schijnend op het hout, zo oud.

Hij was niet mooi, niet artistiek,
Mijn brugje over stromend water
Niet bijzonder, maar hij staat er.
Stralend op het water gaat er
Iets vanuit, ja haast mystiek.

Soms komt een merel daar wat doen;
Die rust dan in zijn schaduw, even,
En de mussen, soms wel zeven,
Zingen vrolijk, vol van leven,
‘t Kan niet schelen welk seizoen.

Hij moet zeer oud al zijn geweest,
Mijn mooie brug met roze tinten
En zijn donker bruine binten.
Hij deed me dromen al als kind en
Elke dag was het een feest

De zon daar te zien ondergaan.
Ik hield van hem: zijn oude planken,
En klimop begroeide flanken,
Kwetterende vogelklanken…
Ik lag naast hem, aangedaan.

Op een dag, – oh ongeluk –
Bij mijn rivier weer aangekomen
Werd mij de adem haast benomen:
Het brugje uit mijn kinderdromen
Lag in puin, mijn brug was stuk.

Ach, sindsdien is de brug herbouwd,
Maar ja, hij is niet meer de oude
Waarvan ik toen zoveel kon houden.
Puin slechts rest van mijn vertrouwde
Vriend. Sinds heb ik om mijn brug gerouwd…

Herinnering van een vriend.
Antoine van Saint-Exupéry

Niels Klinkenberg, januari 2023