Zeeën van bloemen ver-
sieren de graven bij
ons, daar in Frankrijk, waar
-nog katholiek-
Iedere dode, met
herfsttooiversieringen
eer wordt bewezen. ‘t
is magnifiek:
Lichtjes en bloemen die
1, 2 november ge-
tuigen van vriendschap, van
eeuwige band:
Honderden kaarsen met
heiligenafbeelding
elk bij een pot met een
grote chrysant.
Ach wat een armoede:
àl mijn gestorvenen
zijn steeds verast: van een
rustplaats berooid.
Waar zet ik dán toch mijn
dodenherdenkende
plant neer? Ach, wáár werd men
toen toch verstrooid?…..
Niels Klinkenberg.