Keurig, keú-rig, gekleed ging moeder, alle dagen
Ruime blouses, dichtgeknoopt tot aan haar strot
Lange rokken, als kuisheidsgordels met een rits op slot
En nylons met een naad in niet te hoge pumpen dragen
De tijden van weleer, een preutse mode, een pover lot
Maar dan verkondigen de zwaluwen en wielewaal de lente
Kom mee naar boven allemaal, weg met trein en poppen
Hutkoffers open, mottenballengeur uit kleding soppen
En dan de zomerjurken aan, díe beloven mooie momenten
Zalig dat zuivere katoen met bloemmotieven, strepen en noppen
Mijn moeder op de fiets en dan tovert plots een zomerbries
Haar dijen bloot en moeder … om … in … een wufte vrouw
Maar pijlsnel zag je dan helaas, dat zij dat zelve echt niet wou
Een strenge hand ontnam je fluks het zicht, als was het vies
Ontnam je ook je hoop op … wat jij als vrouw liefst wél wou en zou
Maar dan verschijnt het boegbeeld aller vrouwen op de buis
Marilyn verklaart haar liefde zingend boven blazend rooster
aan haar Mister President, de camera almaar closer en closer
Een lust voor menig mannenoog, die benen bloot tot aan het kruis
Posters boven bedden, hopsa help je zelf, de wereld werd steeds vozer
Mei ’62 wordt dit opgewaaide jurkje voor meer dan een miljoen verkocht
Maar biedt het leven qua vervoering voor de vrouw een heus equivalent
Waar moet je heen om zo iets prachtigs te beleven aan een echte vent
Zetten benen, billen, haren, stem of mooie handen vrouwen op de tocht
Alles werd mij duidelijk tijdens het laatste Deventer Op Stelten evenement.
Zonder enige verwachting, vervuld van zwaarmoedigheid min of meer,
loop ik de Bergkerk binnen, aangetrokken door getier van doedelzakken
Op hoge stelten stappen Schotten in het rond gekleed in hun geruite pakken
Stramme kuiten, harige benen, dikke buiken, de aanblik doet me zeer
Tot plots een woeste wind opsteekt, alsof God zelf raast door de takken
Geruite rokken fladderen omhoog, pal voor m’n ogen hele klokkenspelen
jongeheren verstijfd van schrik, op hoge poten, gebeier van kloten op de bok
Vrouwen gillen, joelen en het gejodel van de doedelzak stijgt naar de nok
Windvlaag spot en speelt met man en kruis en kust de gotische kantelen
Ik til mijn camera boven mijn hoofd en flits en flits, volledig op de gok.
Al levert het niets op, Marilyn Monroe is nu geklopt.