Geweten heeft mij altijd dwars gezeten
Als kind met koekjes stelen uit de doos
‘t Lozen van m’n boertjes en m’n scheten
Altijd was er wat met mijn geweten loos

Geweten heeft mij paal en perk gesteld
Als puber in de keuze van mijn vrijer
Van goeden huize, keurig, welgesteld
Maar mijn hartje werd van nozems blijer

Geweten heeft mij op ’t verkeerde been gezet
Want groots, meeslepend, wou ik liever leven
Doen wat wordt belet, zoenen wie is bezet
Zonder zwaar geweten kun je meer beleven

Er is dus iets met mijn geweten loos
Het knelt, frustreert, verlamt, verblindt
Het maakt mij depressief en wezenloos
‘t Ergste is dat men mij altijd aardig vindt

Mijn geweten werd dat roodborstje
Het dient zich altijd zomaar aan
Waan ik mij zonder schuld of schaamte
Juist dan tikt ie venijnig aan mijn raam

Neletta van Heuven