Keurig, keú-rig, gekleed ging mijn moeder, alle dagen
Ruime blouses, dichtgeknoopt tot aan haar strot
Lange rokken, kuisheidsgordels met een rits op slot
Op niet te hoge pumps: nylons met een naadje dragen
De tijden van weleer, een preutse mode, een pover lot

Maar dan verkondigen de zwaluwen en wielewaal de lente
Kom mee naar zolder allemaal, weg met trein en poppen
Hutkoffers open en mottenballengeur uit kleding soppen
Hup de zomerjurken aan, díe beloven gave momenten
Zalig dat zuivere katoen met bloemmotieven en noppen

Mijn moeder op de fiets, dan waaiert plots een zomerbries
Haar dijen bloot en tovert moeder om in … wufte vrouw
Ach … pijlsnel zag je dan, dat zij dat zelf beslist níet wou
Haar strenge hand bedekte kuis haar kruis, als was het vies
Ontnam jou als jonge vrouw de hoop op wat jij wél wou en zou

Maar dan verschijnt het boegbeeld aller vrouwen op de buis
Marilyn verklaart haar liefde zingend boven blazend rooster
aan haar Mister President, de camera almaar closer en closer
Een lust voor menig mannenoog, die benen bloot tot aan haar kruis
posters boven ‘t bed van elke gozer, de wereld werd steeds vozer

Marilyn Monroe zette het puritanisme van onze moeders op de tocht
Mei ’62 werd haar opgewaaide jurkje voor meer dan een miljoen verkocht.

Neletta van Heuven, juni 2023

Met lange trage vleugelslagen stijgt de vogel op
Zeearend die de IJssel voor een zee aanziet
Hij vindt het hoogste punt, de Lebuïnustoren top
Hij landt en vouwt zijn vleugels toe, kijkt rond, bespiedt

De toren is in duisternis gevat maar zelf verlicht
De vogel tilt mij uit mijn luie stoel omhoog
Het is nu hij en ik, de mensenwereld is uit zicht
Ik ben een kind dat goud vindt bij de regenboog

Neletta van Heuven

Het berken vogelhuisje in mijn achtertuin
Heeft weer een winter weten te doorstaan
Koolmezen en merels helpen overleven

Hun aanblik wekt in mij melancholieke luim
Voor vogeltjes heb ik tenminste iets gedaan
Het vogelhuisje helpt mijn geest te overleven

Ach, was de wereld maar niet groter dan mijn tuin
Dan trok ik mij van veel ellende niets meer aan
Dan rest mij slechts één taak: voldoende voedsel geven

Neletta van Heuven

Op de fiets
trap ik mij
de vrijheid in
Op de fiets
hoef ik niets
ben ik vrij
Als ik zit
zit ik altijd
ergens mee
Als ik sta
sta ik altijd
ergens voor
Als ik lig
lig ik altijd
ergens onder
Als ik loop
loop ik altijd
ergens heen
Maar als ik fiets
fiets ik altijd
nergens heen
Want op de fiets
hoef ik niets
ben ik vrij

Neletta van Heuven, maart 2023