Toen klokken nog tikten in kamers
was eind augustus de oma jarig.
Tantes in zwarte jurken
met zilveren beugeltassen.
Paardn, geduldig wachtend
in de schaduw van schuren.
Het kind hurkte bij een sloot,
keek diep in het heldere water.
Geen bullebak te zien
in het licht van de zon.
Het wenste de wiegende armen
van het waterbeest,
maar niet de knellende druk
op de oren, en in het hoofd
geen stem en geen naam ,
geen roep van de moeder,
niets meer te horen.