Een verdord blad,
een bruine frommel,
in elkaar gekruld,
om en om gerold, dat
tussen groene brandnetels hangt.
Alles is mogelijk.
Ik klop aan,
is daar iemand?
Er wordt niet opengedaan,
nog niet, ik wacht.. ik wacht…
en heb zo voor mij heen gedacht:
Wanneer ik dood ben,
word ik zo’n omgekruld blad,
dat van binnen lacht
verborgen in
kleurenpracht.

Nele Holsheimer