dreven vlotten van boomstammen over
Donau, Rijn en Lek, heipalen van hout,
waarop stadshuizen werden gebouwd
in de delta van water en moeras…
Mijn overgrootvader van vaderskant,
reisde, toen hij amper twintig was,
in achttienhonderddrieenvijftig,
met de vlotters naar het oosten,
uit het deltaland stroomopwaarts.
Willem Kors A., scheepstimmerman,
kwam in Hongarije in Boedapest aan,
vond op een scheepswerf arbeid,
leerde duits voor 10 cent per week
en droomde zijn droom van vrijheid,
waarover hij sprak met een jonge vrouw,
“…een eigen botenwerf”,en ook al kon zij
hem niet goed verstaan, trouw keken
haar ogen hem aan. Zij is meegegaan
naar dat land van water en moeras…
Samen reisden ze moedig stroomafwaarts
langs Donau en Rijn en aan de oever
van de Lek, waar nog overvloedig
zalmen zwommen, is hij begonnen
met het bouwen van zalmschouwen.
Haar overvielen de vreemde taal en de
rivier, die met eb en vloed soms bijna
binnenkwam, dan was het goed, dat
hij haar lachend in zijn armen nam,
in dat land van wolken, wind en zon.
Zo zeilde hun boot op goed geluk
door lente, zomer, herfst en winter.
Zij kregen gezonde zonen, tot bij
het derde kind de dood haar heeft
genomen en duisternis zijn hart.
Hij brulde tegen de storm haar naam,
de storm scheurde hem aan flarden,
“mijn boot zal zonder jou vergaan”…
Door de rusteloze delta, door regen
en tegenwind, zeilden zijn zonen
zijn boten voort…
Nele Holsheimer
De mens is een twistzieke soort.
Dat denken de bomen, ze
ruisen en schudden hun kruinen.
De mensen, ze hakketakken
om wissewasjes,
ze schelden en schreeuwen
als krijsende meeuwen.
Schijnheilig schande roepend
elkaars duiten ontfutselen,
schurken en schavuiten, die
scharminkels laten schermutselen.
Dat denken de bomen, ze
ruisen en schudden hun kruinen.
het wordt een zware reis
wie wil gelijk om elke prijs
er is geen schaduw van bewijs
de meningen zijn zeer verdeeld
oude papieren onleesbaar vergeeld
grensstenen onder aarde verdwenen
een leugengeest waart rond
paniek is ongegrond
wat was wanneer vastgelegd
bestaan er grenzen zonder recht
sluipend begon het bij ontij
het prikkeldraad steeds dichterbij
de bewijzen stapelen zich op
Drs.P.
schudt de rijmen
uit zijn mouwen
op zijn hoofd een
narrenkap
om zijn oren
rinkelbellen
“spicht” gedicht voor
lied of grap !
Tweeduizend14
Somber zit ik
hier te peinzen
hoe het met de
wereld gaat
nieuwe mode
“koppensnellen”
oud verhaal van
goed en kwaad
Horror Beach
Op het witte
zandstrand
van Hawaii
spoelt het aan
heel veel plastic
afvalbergen
die niet meer
vergaan