She walks in Beauty

She walks in beauty, like the night
Of clouds climes and starry skies;
And all that’s best of dark and bright
Meet in her aspect and her eyes
Thus mellowed to that tender light
Which heaven to gaudy day denies.

One shade the more, one ray the less
Had half impaired the nameless grace
Which waves in every raven tress,
Or softly lightens o’er her face;
Where thoughts serenely sweet express
How pure, how dear their dwelling place.

And on the cheek, and o’er that brow
So soft, so calm, yet eloquent,
The smiles that win, the tints that glow
But tell of days in goodness spent,
A mind at peace with al below,
A heart whose love is innocent!

Lord Byron (1788-1824), Engelse dichter

De Nederlandse vertaling door Ans Bouter:

Ze deelt haar schoonheid

Ze deelt haar schoonheid met de nacht
Die helder, vol van sterren is
In haar verschijning, oogopslag
Ontmoet het licht de duisternis
De hemel, teder, heeft verzacht
Wat aan de dag opzichtig is.

Meer schaduw of wat minder licht
Doet aan haar gratie weinig af
Haar haar krult zwart in haar gezicht
Wat haar een lichte teint verschaft
Gedachten, kalm, in evenwicht
Ze geven blijk van hun komaf.

Haar voorhoofd en haar wangen rood
Getuigen van haar zeggingskracht
Haar glimlach maakt ons deelgenoot
Van tijd in goedheid doorgebracht
Gemoedsrust is haar bondgenoot
Haar liefde puur en onverdacht.

Voorgedragen door Marleen van Joolen