Het eindeloos bewegen van de zee,
golven zwellend en teruggaand zoals
menselijke adem vanaf geboorte
haar eigen deinend ritme neemt
Gehavende resten van wil, maar vergeefs
schijnen te rusten onder die vlakte:
vergane wrakken belegerd door algen
waartussen velerlei schelpen verkleefd
Majestueus eens naar verten gedreven
niet zonder vrees onbekend tegemoet
bleek het kompas niet opgewassen tegen
het samenspannen van storm en regen –
dood en verderf, maar het wrakkig skelet
is ongekend vol met kleurrijk nieuw leven
Candidasa, 2 juli 2013