Gezwinde grijsaard die zich, hoewel al trager
toch wil haasten en eens te meer het dichten
niet kan laten, voorzeker niet wanneer
het uur van dreigend onheil is geslagen –
Nog dwingt hij daags zijn pen tot spreken
met woorden van protest tegen het onrecht
en de dwaze daden van mensen zonder hart
wijl hij nu juist genegenheid wil laten heersen
Een beter wereld lijkt nog niet gekomen
en alle tijd verstrijkt zo snel, de oude schrijver
verwijlt nochtans volhardend bij zijn dromen
Ofschoon doodmoe, weet hij niet van versagen
totdat plotsklaps het lot zijn hartstocht overmant –
zijn pen zingt voort langs alle wegen die hij baande.