Opwaaiende zomerjurken is iets
van vroeger vóór het tijdperk van
de spijkerbroek en mini-rokjes,
toen de wind nog jeugdig woei:
de overmoed van heel de wereld
hervormen naar licht en beter,
bijna volgroeide benen blij op weg
vanzelfsprekend de zomer tegemoet
meisjes in sierlijke rokken, zoals
de zwaluw weidse bogen zwiert
op breed gespreide vleugels en
hoogop sjirpend het zonlicht groet –
de meisjes kregen lager stemmen
ze hebben hun jurken afgedankt
dragen nu regencapes en vesten
het najaar ligt al pijnlijk op de loer
Steeds grijzer wolken dreigen
stil staat een reiger in het gras,
zo ook verstart me het besef dat
straks de winter komen moet.