Speenkruid en maarts viooltje,
een vreemd soort heimwee knaagt
wat wil het me toch laten weten
iets van vroeger, verloren moois

Oorlog kan herinneringen niet vernielen
naast zo vele verliezen brengen
de gevechten ook eeuwig heimwee
in hun grauwe gelederen mee

Ineens bevrijdt mijn geheugen plaatjes
van mijn verdwenen liedjesschrift
ik had er versjes bij geschreven
zoals die lieve juf van toen ons zei

Zo lang geleden haar stem, ook
haar woorden zijn vervlogen maar
niet het wezen van de plantjes
en de kleuren van het voorjaar.

Marianne H.B., juni 2023