Tik, tik, daar is ze weer
zachtjes tegen de ruit
en zomaar op een dag

krachtig voedt ze
als behangen met fruit
laat bloeien in anders dor gebied

Bam, kabam in het gure veld
gelijk kogels van ijs
fonkelen deze peilloze ogen

butsen vallen
in veler kwetsbare huid
zo plots en zelden kennen wij haar niet

Geruisloos dwarrelt
op de stenen trap
alle kleur weerkaatst en terug gegeven

een deken over ons
zonder enig geluid
toch klinkt zij door als smeulend lied