Sterren welke klonteren
tot een dichtend zwart gat
Het lijken wel mensen
trekkend van land naar stad
Zo weten wij immers meer
in het gaan van de tijd
En zal zich openbaren
een afstand die gedijt
Anoniem doet ons liegen
in een smeltkroes van kleur
zo verstikkend in teneur
Toch liever deze druk
van het intieme racen
dan het ware te vrezen