Maarten Douwe Bredero

Tirana, in Albanïa my friend
It was good for now,
we related somehow
will certainly meet again
Somewhere in time,
before the day’s end

Tirana, vriend zoals Albanië voorzag
Het was goed voor nu
we kregen contact en revue
met nieuwe ontmoeting in pacht
Ergens in de tijd
voor het einde van de dag

Maarten Douwe Bredero

Gevloerd door leemte tussen
woord en beeld
richten wij ons op,
op de waarde van zaken
ook al staan we genageld in
dit aardse vol geweld
en seksuele verleiding

Evenwel trekt de leemte,
de leegte vol belofte
ons over de streep,
over die rode lijn van
begrenzing tussen
goed en kwaad

En slaan we een brug,
een sprong van vreugde bij
het lezen van
dat beeld der herkenning

Maarten Douwe Bredero, februari 2023

Een engel boven aardse pracht
zag mensen paren en dacht:
Het lijkt me zo fijn,
van vlees en bloed te zijn.
Mijn eeuwig leven heeft niets in pacht.

Maarten Douwe Bredero, december 2022

Hoe hard de DDC-ers ook dichten
in die hemel aan het Kerkhof

der zielen van de bovenste plank,
met verzen die hout snijden in

splinters puntgaaf als engelen naalden,
het is de dránk die – als enige – echt lest.

Waardoor elke maand hun geurig reiken
naar de zon onverlet ontaardt. Verleidt tot

hels vertier binnen dat duistere krocht.
Opdat de oprechte waanzin zegeviert.

Maarten Douwe Bredero, december 2022

deze streep boven die andere
trekt mijn wereld verder uiteen
lokt met tinten steeds lichter
om vooral maar door te gaan

hoe ver moet ik nog dwalen
over graan en brekende golven
om mezelf en haar te vinden
zonder zicht op enig houden

of zijn het juist die wanden
staand rondom dat kleine plein
die mij dwingen omhoog te kijken
langs lijnen dicht naast elkaar

om te zoeken naar dat blauw
tussen een mist van onbehagen
vlak voor haar slanke gestalte
met mijn rug op het plaveisel

of moet ik gewoon erkennen dat
verte en tijd er niet toe doen
door anders te gaan leven en
toe te geven zonder mezelf

Maarten Douwe Bredero, november 2022