De nerf in dit tafelblad
Loopt dwars voor me langs
Volgt mijn schrift ongehinderd
En draagt steeds verse spijs
Het suizen van deze wind
Zwelt telkens uit het Noorden
Voedt mijn gemoed zo voldaan
En klaart het strand weer vrij
Zintuiglijk verkeer ik in balans
En voel nu echt om mij heen
Hoe druk ik de vreugde uit
Zonder ook maar iets te verslaan
Maarten Douwe Bredero
verlangend naar bevestiging
dat leeftijd er niet toe doet
verleidt zij die jonge gozer
en waant zich rimpelloos goed
terwijl hij in onnozelheid
zijn juf in haar wijsheid opjut
en diep tussen volle boezem
zich koestert zo wel beschut
*
in verlangen naar jaloezie
liefst midden in straatgeweld
omhelst zij die ouwe knar
en trekt zijn rollende geld
terwijl hij met haperend vlees
zijn poes al straffend regeert
en bedwelmd door zoete lach
zich nergens meer voor geneert
*
of zochten zij lang geleden
naar erkenning in werkbestaan
getraind in aanzicht van ouders
wedijverend over het gaan
terwijl wij nu samen verdeeld
onze kroost moed inspreken
en dicht schouder aan schouder
ons trots voelen bekeken
Maarten Douwe Bredero
Van elke plek in mijn leven
raakt herinnering kant noch wal
Proef ik beelden van een streven
Profaan gebied, wat komt, zal
Met tijd die nu nog resteert
ga ik toch met dezelfde lef
Door met dromen over weleer
Dank omhelzingen, innig en klef
Zonder gevoel is alles verloren
heeft kennis van zaken geen nut
Laat ik alsnog mijn sporen
liefdeloos achter, volkomen blut
Maarten Douwe Bredero
Om zeker te zijn van geluk binnen handbereik ben ik vanavond niet uit dansen gegaan, maar heb mijn fineliner gepakt. Ik was getroffen door een treffende zin van een groot geleerde, zo leer je elke dag iets nieuws. Vanuit je kamer welteverstaan, zomaar vanaf het beeldscherm.
Dus scherm ik wat door, al dan niet met denkbeeldige windmolens die nu vooral elektriciteit opwekken. Stroom waarvan we nu extra nodig hebben. Met al dat beeldoverleg via het net.
Jammer alleen dat de grote vijf hier steeds machtiger van worden. Maar als het avondland blijven wij vooralsnog de standaard zetten. Zodat de spelregels eerlijk blijven.
En geven wij het voorbeeld aan de hele wereld hoe je rustig thuis kunt afwachten. Tot de muziek weer aanzwelt en je lichaam zich wederom mag vermaken.
Maarten Douwe Bredero
ooit was ik zo wild
golfde met hitte waar ik kwam
bolde vol vuur en in vlam
vlijde me neder, pas na middernacht
nu lig ik hier stil
zonder aangeraakt te zijn
doorsta de tand des tijds;
overleef alles wat vloeit en kilt
mis voor geen snars, dat verlangen
naar omhelzend drammen
aan het eind van de dag
ken geen innerlijke drang
vermijd elk liefdesgezang
ben versteend in onmacht
