Overdag is mijn ik de Homo Rationalis , mijn adviseur
analyseert, structureert, toetst, concludeert
maar na een zware dag, wil mijn ik oplossen
in duisternis, een ander worden in de nacht

mijn jij ontgrendelt mijn hoofd, laat stofdeeltjes verwaaien
tot het brein ontstoft en ledig is
de rede uit kan waaien (zoals gisternacht
een zware dag lag als baksteen op mijn maag)

mijn brein is grondig opgeschoond, huid afgestroopt
nu staar ik naar mijn spiernaakt lijf
mijn alter ego staart terug: mijn jij
ik leeg mijn hart, huil, lach en snik, ik kokhals

kotst de baksteen uit, ervaar weer ruimte in mijn lijf, de
minste actie mag, mijn jij heelt mij, is kameraad en tegenspraak
is tegenhanger, tegendeel, alter ego, irrationeel
de Homo Emotionalis

maar als het ochtendgloren licht, een glans kwast op
mijn gezicht, verdwijnt mijn jij alras, de wekker gaat, een nieuwe dag en zie
mijn ik loopt weer in pas, zonder spoor van zelfbeklag word ik mijn ik
de Homo Rationalis

Lucy Kortram