Tot nog toe had de tijd aan jouw
kant gestaan. Dan sterft je grote
broer (hij de onsterfelijke), ben jij
de volgende, is eensklaps haast
geboden: welk beeld van jou
mag losgelaten op volwassen
kinderogen? Het dagboek
van de monkelende puber,
door tranen gewolkte brieven,
de grijze schaamte over kladjes
van het nooit voltooide vers?

Verscheuren doe je met twee
handen, een daad van geweld:
het geluid waarmee je blad
na blad de nek omdraait, jezelf
ongrijpbaar maakt. Geen
risico’s, geen slordigheden,
geen tussen regels schemerend
verhaal – – de Toorn Gods
vrees je met aanmerkelijk
minder vreze

dan het oog van je nageslacht.

Louise Broekhuysen, mei 2024