Nazomer. De klimop pakt uit
met stuifmeelbollen. Het zoemen
van de bijen – hoog, laag,
met aanzwellend crescendo –
vult de tuin tot in de hoeken.
Vanuit het huis klinkt
de piano: de bodem onder
het kwintet van Brahms
wordt grondig gestudeerd.

Terwijl de zon de honing smelt
wordt het aandeel van de strijkers
door de bijen ingevuld. Zij kleuren
mee of tegen, in harmonie of met
perfect geplaatste dissonanten.
Niets wringt of knarst bij deze musici;
in het beheersen van hun instrument
wordt geen toon gemorst.

Tijdens de finale onthouden zelfs
de mussen zich van commentaar,
lijkt de zon niet van zijn plaats
te komen om de honing optimaal
te laten vloeien en banen zich
de slotakkorden ongehinderd
een weg tot in het blauw.

Louise Broekhuysen, januari 2023