Er waait een bolle wind.
Mussen, tjilpend, met wapperende
vlerkjes worden gevoed
onder de kastanje, een lijster
– nooit eerder hier – pikt
in vervoering aan de appel
in het gras, in het park eisen
jong kauwen op hoge toon
hun middagmaal.

Zo in orde kan de meimaand zijn
als ik het bericht krijg van je dood.
Vleugelslag zou ik verwachten,
een zwarte zwerm tegen de hemel
als een doek over de spiegel.
Of tenminste een cesuur
in het geluidsdecor.

Al mag ik de seconde
waarin de lijster opkijkt
van zijn koningsmaal niet
onderschatten – en hoe de wind
tactvol een wolk schuift
tussen mij en de zon.

Louise Broekhuysen, september 2023