Wolf groeide op in het kleurrijke gezin Taveirne in Oostende
zijn moeder gebruikte vloekende kleuren in de zelfgemaakte kledij
net als James Ensor dat deed in zijn schilderijen
de naam Taveirne is te verbasteren tot taveerne
een plek waar men het niet zo nauw neemt
met de heersende zeden van het volk
Wolf wilde schrijver worden maar zijn zus Lara werd het
een vrouw met helblauwe ogen en zwart haar
die je ook gemakkelijk kon verslijten voor een taveernehoudster
de aanstaande schrijver vertrekt op zijn achttiende
met zijn kapitaal uit Oostende en laat niet meer van zich horen
tot grote schrik van zijn vader die hem dagelijks een e-mail stuurt
zij weten niet dat hij een treinreis maakt naar Lapland
dat hij een Moleskine notitieboek bij zich draagt
waarin hij zijn dagen vastlegt als een mol
onderweg loopt hij op handen en voeten
veert licht door zijn ledematen, zo licht
als een echte weerwolf in het maanlicht
hij droomt van het zichzelf begraven
in de met sneeuw bedekte bergen van Lapland
zoals Kerouac het beschreef in Eenzame reiziger
Wolf wilde schrijver worden maar hij reisde de verbeelding achterna
de verbeelding die hij letterlijk volgde tot zijn dood
na een half jaar in de Laplandse bossen
zijn moeder hoorde aan het rinkelen van de telefoon
dat het een bericht van de politie moest zijn over zijn afscheid
van het kleurrijke, vloekende leven in Oostende.
Louis Radstaak, oktober 2024
ik vierde mijn verjaardag in een tuin die dor was door de droogte
zie het boek ‘Dorre tuin’ uit 1905 door G. van Hulzen
kenmerken: kartonnen rug, vlekkig (ex libris: Henk van Laar)
een bezoeker noemde mijn tuin een cabriotuin
een treffende vergelijking, want de iets te hoge beukenheg
lijkt neergeklapt als bij een cabriolet, het hele gezelschap
raast daarin voort naar het weldadig einde der tijden
op een ondergrond die eens weelderig gras vertoonde
maar nu de kleur had van bordkarton, vlekkig,
met de vorm van een ex libris door Henk van Laar
en vlekkig door het verdorde gras en het naakte zand
ook zagen wij de opkomst van een bloedmaan
behalve het langzaam verschijnen van de sterren
en het knipperen van vele vliegtuigen, meestal oost-west
zagen we een satelliet bij de roze gekleurde maan
kun je een wens doen bij het passeren van
een snel overkomende capsule?
Louis Radstaak, september 2024
langer dan tien jaar geleden keek ik naar
een motorsportrace op Brands Hatch
het heuvelachtige circuit in het graafschap Kent
het ging om een race in de 250 cc klasse
drie rijders reden op haren en snaren
om de trofee: een spuuglelijke beker
ze gingen bij een bocht hard naar beneden
gedriëen van achteren gefilmd: zwiep naar links,
zwiep naar rechts
de commentatoren kreten het enthousiast uit:
“Look at that, poetry going down the hill!”
de eerste keer dat ik motorpoëzie hoorde.
Louis Radstaak, augustus 2024
zij pakte mijn hoofd, het leek heel groot
ik schatte het in lengte opei zo na één meter
te draaien op mijn machine met een Intel processor, ooh
wat een ei zo na fysieke gruwel was dat destijds in 2006…
sprak ei zo na vloeiend Duits zonder zijn nek te breken
over die vermaledijde moeilijke naamvallen
staat op een sokkel in glas
is ei zo na gewoontjes gekleed
ik kan de dooiwind ei zo na ruiken
die morrelt aan de vale luiken
het was heel vroeg in de zondag
nog ei zo na niemand was er op de been
bedekt poedersneeuw de straat
lijkt een witte poedel ei zo na geel
zijn vliegtuig landde op Schiphol
hij vloeide ei zo na vanzelf naar buiten
achterwiel rolde onder de auto en
met een ei zo na onoverbrugbare achterstand
ik heb vier desmodromische koppen
hiermee ben ik ei zo na niet te kloppen
al ei zo na veertig jaar woon ik op deze plek
nog nooit had ik een vuurwants gezien
“De mooiste van Ungaretti”
ei zo na tegelijk ook drie vliegen.
Louis Radstaak, juli 2024
lopend in het park voer ik een telefoongesprek
bij zonsondergang op vrijdag 30 januari 2009
nooit eerder voerde ik een telefoongesprek
onder een sterrenhemel met de Maan en Venus
in loodrechte conjunctie met elkaar en mij
gezien van boven naar beneden
nooit eerder zag ik een vliegtuig Venus naderen
de inslag leek onvermijdelijk, ik was ooggetuige
van de vernietiging van de Godin van de Liefde
nooit eerder zag ik een vliegtuig Venus missen
het leek er achter langs te vliegen
zowel de Maan als Venus bleven staan
in conjunctie met mij in het park
er kwamen geen brokstukken naar beneden
de wereld draaide langzaam door
in het oor bij mijn Sony Ericsson T280i
de hemel zij geprezen.
Louis Radstaak, juni 2024