mijn grootvader van moederskant
kuierde naar het aardappelhok
het was meer sloffen op zijn pantoffels

een bascule werd bewaard in het hok
hij gaf een zak aardappels met zijn gewichten
het juiste aantal kilo’s (vraag mij niet hoe)

in dat vochtige hok vond ik hem
legde onder zijn kale hoofd
(zijn pet was hem af gevallen)

een oud kussen tegen de koude vloer
zijn baard was weer gegroeid
spoedig zou hij een barbier

moeten gaan zoeken in het dorp
hij werd echter afgevoerd naar het ziekenhuis
waar hij niet lang daarna stierf

mijn moeder was verdrietig
mijn vader niet, hij had al jarenlang
geen woord gezegd tegen grootvader

die leek zich te verschuilen achter
een pagina van de Graafschapbode
die hij tevens op de kop las…

als restant van zijn aanwezigheid vond
ik in zijn kamer een dubbele breukband
die de pelotten op de juiste plaats hield.

(pelotten duwen de breuk terug)

Louis Radstaak, oktober 2022

Annemiek was leerling op basisschool ‘De Vordering’ in Vorden.
Ze voetbalde bij SV Ratti in Kranenburg en reed paard.
De naam Ratti was afkomstig van paus Pius de Elfde Achille Ratti,
die tussen de twee wereldoorlogen als kerkelijk leider zeer positieve opvattingen had over sport in het algemeen, hetgeen voor een geestelijke in die tijd ongewoon was.
In 2001 haalde ze haar VWO-diploma aan het Isendoorn College in Warnsveld. Na diverse knieblessures moest Annemiek in 2005 noodgedwongen stoppen met voetballen. Ze kocht een tweedehands ‘Jan Janssen’-fiets, werd in 2006 lid van toerclub TCW’79 in Wageningen. Ze studeerde in 2007 af aan de Wageningen Universiteit af als Master in epidemiologie.
Augustus 2009 werd een vernauwing in haar liesslagader geconstateerd, een maand later werd ze geopereerd. In 2011 werd wederom een vernauwing, nu in haar linkerbeen, aangetroffen, ook deze werd succesvol geopereerd.
Op de vierde etappe in 2012 van de Giro Donne, klom ze met de beste mee omhoog, maar kwam ten val en brak daarbij haar sleutelbeen. Na drie dagen door te hebben gereden, moest ze alsnog opgeven en werd ze geopereerd. Ook in 2013 bleef Annemiek last houden van vernauwingen in haar linker liesslagader.
Tijdens het wereldkampioenschap ploegentijdrijden in 2014 lag ze met haar ploeg Rabo-Liv op medaillekoers, maar in de laatste kilometers kwamen ze hard ten val tegen de dranghekken en werd Annemiek samen met Van der Breggen afgevoerd naar het ziekenhuis. Ze had een gebroken voet en kon niet meer deelnemen aan de rit.
Gedurende de wegwedstrijd van de Olympische Spelen in Rio de Janeiro in 2016 reed Annemiek alleen aan de leiding en was op koers voor het goud, maar viel ongeveer tien kilometer voor de fnish in de laatste afdaling. Ze liep een hersenschudding en scheurtjes in haar wervelkolom op.
Bij de heringevoerde Amstel Gold Race zag ze een streep op de weg aan voor de fnishlijn en kreeg ze aanvankelijk de vierde plek, maar op de fnishfoto was geen verschil te zien en werd ze gedeeld derde met Katarzyna Niewiadoma. Ze vernam dit bericht echter pas na de podiumhuldigding.
Annemiek werd vervolgens vijfde in ‘Dwars door Vlaanderen’, kwam ten val in de ‘Ronde van Vlaanderen’, maar werd alsnog derde, achter het Boels-duo Anna van der Breggen en Amy Pieters.
Op 25 september in 2018 verdedigde ze haar wereldtitel met succes: ze won met een halve minuut voorsprong op Van der Breggen en zelfs anderhalve minuut op Van Dijk; een volledig Nederlands podium, terwijl ze die ochtend nog flauw viel bij een dopingcontrole.
Maar bij een val vroeg op het WK in 2018 liep ze een breuk op in haar knie. Als gevolg van de blessure moest ze wekenlang rust houden, ze zou naar eigen zeggen pas na zes maanden op haar oude niveau zijn. De Italiaanse Elisa Longo Borghini noemde haar zelfs ‘buitenaards’: “When Annemiek went, everybody was like: the alien has gone, now the race for the human beings begins.”
In de Giro Rosa in 2020 brak ze haar pols bij een val in de zevende etappe, ze viel daardoor uit.
Tijdens de Mixed Relay in Wollongong te Australië in 2022 kreeg Annemiek bij een keiharde val vlak na het startpodium een breukje in haar elleboog. Drie dagen later werd beslist dat ze toch het WK zou rijden. Door een ongekende demarrage aan het slot wist zij voor de tweede keer de wereldtitel op haar naam te zetten.

Mijn sterke vrouw; u raadt het al: Annemiek van Vleuten

Louis Radstaak, september 2022

het lijfblad van mijn moeder
gevouwen tot vier vliesvleugels
op een slanke romp zonder kenteken

landt doorgaans op mijn witte tors
als die blakert op de stretcher

maar nu op het opengevouwen boek
“De mooiste van Ungaretti”
bijna tegelijk ook drie vliegen
onderlinge verschillend in grootte
maar ook ten opzichte van hun verre tante

zij lijken niet te begrijpen
waarom ik hier zit bij de bergkap
op een morsige keukenstoel
met de rug naar de avondzon
met een glas rode huiswijn en
ontroerd door de schaarse regels
bovenin het verblindende papierwit
van de dichter uit Alexandrië

misschien wanen zij zich
in het wit van zijn woestijn
dat de warmte reflecteert
op hun tors en tracheeën

misschien. 

Louis Radstaak

Onlangs reed ik van Markelo naar Laren
meende dat ik een blauwe tuin ontdekte
maar omdat ik haast had negeerde ik die tuin.

Onlangs reed ik opnieuw van Laren naar Markelo
en naderde de blauwe tuin die tot mijn verrassing
vooral gemêleerd en rood was geworden
vooral tot mijn diepe teleurstelling.

Ik voelde dat het blauw van de dichter
speciaal in mijn hersenen zat
het blauw dat ook de kleur was van
het geweven vestje van de tuinierster
alsmede die van mijn elektrische fiets
een benadering van hemelsblauw
Hexameter kleur 0384A6 in RGB
al zal niemand dat interesseren.

Mogelijk hebt u meer belangstelling
voor de hersenen van Guido Gezelle
die met een gewicht van 1674 gram
passen in het rijtje van hoogbegaafde mannen
als Lord Byron, Thackeray, Wagner of Schubert.

Mogelijk wist u niet dat Gezelle’s hersenen
verloren gingen tijdens een brand, ik vermoed
dat ze verdampten in een wit dat neigde naar blauw.

Louis Radstaak, juli 2022