Waar is het beeld
dat ik ooit heb gehakt
uit het hardhout
van mijn beginselen,
met de jaarringen
van een gebeitelde toekomst?

Verdwenen zijn de harde trekken
de ringen weggevaagd.
Ik buig het hoofd
voor wat nog slechts
een vormloos blok is.

Ik heb het
als een bodemvondst
in de vitrine
van mijn vage herinnering
bijgezet.

U mag het hebben,
ook als u er niets voor geeft.

Leen de Oude