Ik weet best dat je heel veel van me houdt,
dat jij praat en liefhebt en praat
en dat ik, omdat ik daar weleens moe van word,
me soms verstrooid verstrik in woorden,
dat terwijl jij van me houdt en tegen me praat, ík slinks de kans benut
mijn hart door andere steden te laten dwalen
en hoewel ik in alle bescheidenheid geloof dat ik
bij sommige gelegenheden heb laten zien
over acteertalent te beschikken
ben ik bang dat dit soort innerlijke uitstapjes
jou gewoonlijk niet ontgaan.
Dus toen jij me gisteren opeens vroeg Wat moeten we?
moest ik afdalen van mijn wolk en ik antwoordde
doodserieus: ‘Oppassen voor de hond’.
Daarna kreeg ik wel in de gaten dat jij bezorgd was,
dat je het misschien over de liefde had of over ons
en uiteraard ook dat ik ditmaal
op heterdaad was betrapt. Maar wat
wil je dat ik zeg: in het begin
gaat alles makkelijk, en aangezien
ik best weet dat jij heel veel van mij houdt,
en tot overmaat ik ook van jou,
is dat misschien wel het enige
wat we moeten doen – denk je ook niet? –:
heel goed oppassen voor de hond.

© Klaas Wijnsma