Hunkerend tel ik de uren
voor de ontmoeting met mijn dame
Vlinders fladderen in en om me heen
Ik voel me in de Zevende Hemel

Ik ga op pad, loop mezelf voorbij
er is geen minuut te verliezen
Struikelend kom ik tot stilstand
en veeg het zand van mijn knieën

mijn blik bevriest
mijn hart hapert
mijn droom valt
in duigen

ze lijkt anders
ze kleurt anders
het voelt anders

ik stap niet bij haar in
Diane, zij is het toch niet
Welke fee heeft mij dit ingefluisterd?

En ik, ik blijf trouw aan mijn lelijke eend

José Hattink, juli 2021