ijzige stilte
de vorst bevriest
z’n onderdanen
ze zitten ver weg
daar beneden
geheel ontevreden
de zon schrijd, schoorvoetend
naar de onderdanen
en ontdooit ze
zet ze op een rijtje
het lijkt een eitje
de afstand is te groot
de onderdanen schokken
komen…. niet in beweging
een stap te ver