Een plaatje zink, opgepoetst
met een vleugje was
De kroontjespen wordt gedoopt
in gitzwarte inkt
Getekende herinneringen
onuitwisbaar
De groeven worden ingewreven
zuur en uitgebeten
Alle kleur wordt eruit geperst
en ontdaan van glans
De ets, op geschept papier
een verhaal over oorlogswonden
Geëtst in het geheugen
steeds de herinneringen
terwijl nieuwe gruwelbeelden
blijven verschijnen
Dichtbij of mijlenver
Iedere straathoek heeft een verhaal
dat niet te dragen is
Daarvoor zijn wij mensen niet gemaakt
Geslagen wonden aan beide zijden
Verbinden is het medicijn
om geen slachtoffer te blijven
van het verleden
We slaan de handen ineen
op zoek naar een luisterend oor
Houden vast
opdat we onze ogen niet sluiten
José Hattink-Blom, april 2024