Een plaatje zink, opgepoetst
met een vleugje was
De kroontjespen wordt gedoopt
in gitzwarte inkt
Getekende herinneringen
onuitwisbaar
De groeven worden ingewreven
zuur en uitgebeten
Alle kleur wordt eruit geperst
en ontdaan van glans
De ets, op geschept papier
een verhaal over oorlogswonden
Geëtst in het geheugen
steeds de herinneringen
terwijl nieuwe gruwelbeelden
blijven verschijnen
Dichtbij of mijlenver
Iedere straathoek heeft een verhaal
dat niet te dragen is
Daarvoor zijn wij mensen niet gemaakt
Geslagen wonden aan beide zijden
Verbinden is het medicijn
om geen slachtoffer te blijven
van het verleden
We slaan de handen ineen
op zoek naar een luisterend oor
Houden vast
opdat we onze ogen niet sluiten
José Hattink-Blom, april 2024
Op een dag woonde ik op een dorp
met de huizen dicht op elkaar
waar nog op de deur wordt geklopt
als je op bezoek komt
Op aanraden van dorpelingen
speel ik het spel “mens erger je niet” mee
Je wilt tenslotte toch niet op vallen
dus wandel je op je dooie gemak achterom
Samen met een bakje troost
komen de verhalen op tafel
Van Berta die net heeft gekalfd
en over Jan die piene in de boek heeft
Het is heerlijk toeven op het dorp
Je kunt op elkaar rekenen
als er iets op komst is, je ligt op bed
of niet op gang kunt komen
En dan de romances op het platteland
Els is op Ed, Gijs is op Mans
Sientje is op Niemand
en Niemand is op iemand
Een kameleon op het dorpse
die de dorpelingen trakteert
op stadse fratsen, bomen opzetten en die
samen snel de bloemetjes buiten gaan zetten
Want, op is op
José Hattink-Blom, maart 2024
Witte vlakken vouwen zich
in een nederige leegte
Naast elkaar en op elkaar
wachtend op de betreders
van het maagdelijk wit
Slechts enkele letters en cijfers
bedekken de bovenkant
Gaan we op hersengymnastiek
om beelden op te roepen
die niet in de vergetelheid geraken
Toch maar een boekensteuntje
Met een hemelsblauw inktpatroon
de sneeuwwitte vlakken verleiden
met zakelijke of amoureuze afspraken
Dansende letters van achter naar voor
de Agenda
José Hattink, januari 2024
abaab Querijn
Waarom moest hij zo snel vertrekken
zat iemand hem soms op de hielen
Dat kan de Kerstman niets verrekken
hij gaat zijn eigen plan trekken
De Sint rijdt hem nu niet meer in de wielen
Als de naalden beginnen te vallen
en de kerstkransjes zijn opgesnoept
de jenever is opgedronken, dan stopt de Kerstman met lallen
en laten we het doek vallen
Het is tijd dat de Kerstman om vergeving roept
Dan begint het pijn lijden
De nieuwe Goedheiligman en Kerstman gaan in conclaaf
De Kerstman wil een nieuwe moord mijden
en gaat niet meer strijden
Anno 2024 vieren we Sinter Kerst, dat is gaaf én braaf
José Hattink, december 2023
De zon klimt door het raam naar binnen
en bedekt haar gezicht
met een laagje goud
Ze laaft zich nog even aan de stralen
Zes uur in de ochtend
Ze telt tot 10 en springt haar bed uit
Eerst linker- dan rechterbeen
en zo piept ze in haar sloffen
Haar mok staat afgedekt te wachten
De melk heeft de havermout week gemaakt
Voor de eerste hap wordt eerst
een vluchtig kruisje geslagen
Zo rijgen ochtenduren
zich aaneen als een ketting
met gelijke glazen kralen
Zwaar om te dragen
Een verlangen borrelt op, maar de vinger
kan ze er niet op leggen
De wijzerplaat verschuift de ochtenduren
van zes, naar acht, naar tien uur
Koffiegeuren strelen de neus
Een bank bezaaid met paperassen
Soulmuziek schalt uit de boxen
en de havermout huist in het omhulsel
De ochtenden rijgen zich aaneen
als dwarrelende veertjes
die komen en gaan licht en losjes
De glazen ketting….
die hangt aan de wilgen
José Hattink-Blom, september 2023
