Bedrukte pagina’s, een boek
dat gesloten wil blijven, of toch niet?
Zwarte bladzijden in herinnering
Maar ook de dapperheid van mensen
in tijden van strijd
Zij die de voet dwars zetten
en zij in het stille verzet
om anderen te helpen
Onzichtbaar zijn voor degenen
van een gewetenloos bewind
Mensen trekken ten strijde
hun leven komt aan een zijden draadje
Drukpersen ratelen, De Waarheid rolt eraf
de sporen worden weggemoffeld
Bezetters verschijnen waar mensen verdwijnen
Hun ogen hebben gezien,
lichamen hebben gevoeld
oren, waarin de echo nagalmt
een gegeselde geest
Wonden van de oorlog
Geslagen wonden
aan beide zijden van families
Verbinden is het medicijn
om geen slachtoffer te blijven
van het verleden
Het boek kunnen we niet sluiten
we lezen en herlezen
Ook nu voor hen, ver van huis
of dichterbij, zij zijn gevangenen
in een labyrint van misère
Samen delen wij herinneringen
bij deze steen, 58 namen
Ieder met hun eigen verhaal
Wij willen hun een gezicht geven
opdat wij onze ogen niet zullen sluiten
De bloemen nemen de tranen op
en zorgen voor groei en liefde
Wij staan op een kruispunt
van verschillende wegen
Laten wij de juiste afslag nemen
José Hattink-Blom, 4 mei 2023 Monument Verzetslaan Deventer
Stroming geeft richting
Gedragen door stylisten die hun talent
aanboren, bouwen aan ontwerpen
Piet leverde stipte strepen, horizontalen
en verticalen
Lijnen die soms lijken te verdwijnen
Theo diepte diagonalen op
Zijn glas in lood verlichtte Broek en Waterland
Dada verbreedde zijn horizon
Oud stopte harten in Rotterdamse huizen
Hij botste met kleuren
Breuklijnen spleten De Stijl
Gerrit rekende af met zwaarte
Schepte licht en lucht
Dedemsvaart heeft zijn huis, Venetië zijn paviljoen
Stijlen blijven stromen
Stijl vijlt niet
José Hattink
wilgen aan het water
door schaduwen verbonden
hun wilde haren afgelegd
de vuisten geknuist naar
de hemel, zonder wolken
met een waterig blauw besprenkeld
wilgen aan het water in vol ornaat
door hun takken verbonden
hun voeten geaard in bewogen gras
dat bedekt is met emoties, afgeworpen
van passanten die lanterfanten
het water zwijgt en beklijft
José Hattink, februari 2017
NUL geeft richting
NUL is rond, 1961
NUL toetst de wereld met
Henk, Jan Jan en Armando
Peeters creëert
zacht, iets uit niets
het blijft haken
je wilt raken
Hendrikse volgt óns
in onze drang naar
spullen en ont spullen
en vergaart
Schoonhoven vangt
licht en horizon
structuur ontkiemt
verdiept de blik
Armando schept leven
In rood, zwart en wit
vastgeklonken
op het netvlies
Nul geeft richting
Nul is rond 2023
aan de Nieuwe Markt
opgestaan,
José Hattink, maart 2023
de staldeur hapert, lam is de klink
twee belegen mannen met gebogen ruggen
hun benige handen draaien,
trekken en knijpen aan metaal
dat een beetje moe is
banden, manden en snelbinders
bungelen boven hun hoofden
aangedraaid wordt het laatste schroefje
het stalen ros wacht
de amazone glimlacht
en zet de pedalen in beweging
José Hattink, maart 2023
