Zij zag het levenslicht
in de timmerwerkplaats
en luisterde naar de naam Tafel
Meerdere geboortes golfden
zij werden Stoel genoemd
en waren verguld met hun naam

Tafel niet, die zat vast
aan de verkeerde naam
De Stoelen troostten haar
Je geaderde blad, zo puur
Tafel kreunde, zwaar op de poten
veel liever was ze naamloos

Tafel rechtte haar blad
en beklom de hoogste ladder
de schrijnwerkersvereniging
Ze sméékte om een andere naam
Daarvoor moest ze diep
in de buidel tasten

Raadgevers en naamgevers
kwamen samen
en beluisterden Tafel, die weende
een kolk vol tranen,
Zelf snuften ze mee
Familie is haar alles

Een ingeving timmerde aan de weg
Haar moeder zag het levenslicht
als Statafel, nu is ze haar naamgenoot
en iets hogerop gekomen

Zij voelt zich terug
in de moederschoot

José Hattink-Blom, juli 2023

Als de aardbol zich ontvouwt
verdwijnen namen, strepen en kleuren
Verschijnen grillige lijnen
van waterlopen tot in het oneindige

Meanderende rivieren
Schepen die plastics vissen
Wordt de synthetische soep opnieuw
opgediend of is het slechts schone schijn?

De aarde, een printafdruk
Schraal of vruchtbaar is de grond
van gebrande aarde tot steengoed
Kweekplanten huizen in terracotta

Curieus is de aarde
met duistere diepten
Heet water oppompen
en het koel terugnemen

De aardkorst, stabiel
of ontredderd door de natuur
Met verschuivingen, verwondingen
Wij staan aan de zijlijn

Het roer moet om
opdat we respect
aan de grond tonen

José Hattink-Blom, mei 2023

Bedrukte pagina’s, een boek
dat gesloten wil blijven, of toch niet?
Zwarte bladzijden in herinnering
Maar ook de dapperheid van mensen
in tijden van strijd

Zij die de voet dwars zetten
en zij in het stille verzet
om anderen te helpen
Onzichtbaar zijn voor degenen
van een gewetenloos bewind

Mensen trekken ten strijde
hun leven komt aan een zijden draadje
Drukpersen ratelen, De Waarheid rolt eraf
de sporen worden weggemoffeld
Bezetters verschijnen waar mensen verdwijnen

Hun ogen hebben gezien,
lichamen hebben gevoeld
oren, waarin de echo nagalmt
een gegeselde geest
Wonden van de oorlog

Geslagen wonden
aan beide zijden van families
Verbinden is het medicijn
om geen slachtoffer te blijven
van het verleden

Het boek kunnen we niet sluiten
we lezen en herlezen
Ook nu voor hen, ver van huis
of dichterbij, zij zijn gevangenen
in een labyrint van misère

Samen delen wij herinneringen
bij deze steen, 58 namen
Ieder met hun eigen verhaal
Wij willen hun een gezicht geven
opdat wij onze ogen niet zullen sluiten

De bloemen nemen de tranen op
en zorgen voor groei en liefde
Wij staan op een kruispunt
van verschillende wegen
Laten wij de juiste afslag nemen

José Hattink-Blom, 4 mei 2023 Monument Verzetslaan Deventer

Stroming geeft richting
Gedragen door stylisten die hun talent
aanboren, bouwen aan ontwerpen
Piet leverde stipte strepen, horizontalen
en verticalen
Lijnen die soms lijken te verdwijnen

Theo diepte diagonalen op
Zijn glas in lood verlichtte Broek en Waterland
Dada verbreedde zijn horizon

Oud stopte harten in Rotterdamse huizen
Hij botste met kleuren
Breuklijnen spleten De Stijl

Gerrit rekende af met zwaarte
Schepte licht en lucht
Dedemsvaart heeft zijn huis, Venetië zijn paviljoen

Stijlen blijven stromen
Stijl vijlt niet

José Hattink