Niemand zoals jij
Verlaten landschap
Raast langs mij heen
Huisjes langs de kade, lange lanen
Staalconstructies die mij dragen
Samen met al die mensen
Zelfs in dubbele lagen

Zie het verlaten landschap
Tussen volle wegen
Waar auto’s niet bewegen
Langs brede rivieren
Met sloom bewegende schepen

Zwevend langs huizen en kerken
Die schuivend voor elkander bewegen
Van station naar station
Langs grijze en blauwe dozen

Landschap zo wijds met rijen bomen
Waarin ik langzaam weg kan dromen
Als steden uit zicht verdwijnen
Snelt het geel over lange lijnen

Het blijft maar duren
Van ochtendlicht tot avondrood
Vliegt het voorbij, ik houd van je
Je bent van mij

Slechts enkele kilometers te gaan
De bestemming komt er aan
Hoe spijtig is het
Dat ik je straks weer ga verlaten
Je bent dan weer alleen
Niemand houd je meer in de gaten

Ik stap nu uit en kan niks anders zeggen
Dan dat het mij spijt
Want nu is er niemand
Niemand meer die naar je kijkt.

Dag landschap, verlaten landschap

Joop Koopmanschap, december 2024