Ik zit weer in het buurtcafé,
mijn plek is in de hoek.
Vandaag wou kleine Erik mee
met zijn insectenboek.
Hij tuurt op elke pagina,
ik volg de kleine nerd
langs alle saaie trivia
totdat er iets gebeurt…
Een alledaagse zwarte mier,
een doodgewone mot,
ze wringen zich uit het papier,
bepalen zelf hun lot.
Dan loopt het klein insectenboek
al snel volledig leeg,
had Erik daar wel op gehoopt
toen hij het boekje kreeg?
De beestjes naasten eensgezind
de taart die voor ons staat,
ik zie het aan, maar aan het kind
denk ik helaas te laat.