Jij, mijn alter ego, weet dat ik mijn man maar zelden zie.
Hij heeft het te druk met zijn kruistocht tegen de
gelijkheid van vrouwen en mannen.
Je weet ook dat hij rijk is en van zijn Mercedes houdt.
Maar op feestjes is hij trots op mij. Ze is mooi, zegt hij
dan, ze is jong. Ik zit op de chaise longue, zijn vrienden
nemen mij met keurende blikken op en laten hun ogen
langzaam naar mijn lange benen afdwalen.
Ik moet bekennen dat ik elke morgen vanachter mijn
raam naar de jonge tuinman kijk die bomen snoeit en
bloemen opbindt. Hoe ik soms verteerd word van
verlangen naar de vaardige en zwartbehaarde handen
van die arme sloeber!
Maar jij zegt: je kunt niet alles hebben, weet wat je doet.
Kies je voor het geld, blijf je man dan trouw. En sta ’s
morgens niet voor het raam naar de liefde te verlangen.
Je kunt beter naar de beursberichten kijken.