Voor de overtuigende uitbraak van nog maar
net uitgebroede neigingen verwijs ik naar de
onbedoeld verworven verrotting die altijd op
de loer ligt wanneer men zich inlaat met mensen
die misschien een verzorgde indruk maken
maar een verdorven inborst hebben en zich
storten op de verrukkingen die perverse
hoogten of duistere diepten lijken te bieden.
Met mensen die er alles aan doen om
gevoelige geesten in hun val mee te slepen
omdat zij dorsten naar volgelingen die een
leven in geheime valleien met hen willen delen,
of naar roekeloze zielen die als dwaze beien
door ‘een geur van hoger honing’ worden
gedreven. Zij zoeken discipelen onder lieden
die uit zichzelf al lijden aan vroege verworteling
van egocentrisme en bezig zijn hun fantasieën
over de louter hedonische waarde van het bestaan te voeden.
Hun streven leidt uiteindelijk tot donkere spelonken
van morsig bederf of tot vruchteloze verlarving
waar nooiteen vlinder uit zal opstijgen.