Verdorven ooievaars leveren in deze schaarse tijd slechts derivaten af. Volgens bekende ervaringsdeskundigen en wetenschappelijkers moeten we ons voorlopig tevredenstellen met een onverbeterlijke, ongeneeslijke gezondheid naar lichaam en geest.
Ondertussen verdwalen we in priemgetallen en dolen we in cirkels rond. We verschuilen ons in metaforen en verstoppen ons achter schuttingen, zelfs als de zonnige ochtendglorie nog maar net in de lucht hangt. Dit vergeefse pogen gaat de hele dag door tot de verschemering ons in schimmigheid hult en ons voorbereidt op de verdonkeremaanse nacht die al ons falen toedekt.
Ons denken vindt hooguit ondergrondelijk plaats en steekt maar zelden boven het maaiveld uit. Het mist concentratie en belemmert de coördinatie van het in aanleg wondere leven van onze implantaten, ledematen en andere in- en uitsteeksels. Het staat ons bovendien in de weg om op sterfelijke wijze de eeuwige rust in te gaan.
Experts spreken van een mechanisch defect bij de ooievaar, veroorzaakt door een verraderlijk radertje in de hartstreek. Hierdoor lijdt de vogel aan schorre verschreeuwing die scheuren grift in de innerlijke klankbodem van kinderen.
Wie keert het ooiegevaar!